I POZIOM
Bardzo często praktycznie niewidoczny, szczególne u zdrowych, silnych psów. W zasadzie jest niebezpieczny przede wszystkim dlatego, że bardzo łatwo staje się wyższym poziomem – pies z pierwszym poziomem zagrożenia jest jak gąbka pochłaniająca promieniowanie magiczne. Nie dochodzi jeszcze do poważniejszych uszkodzeń ciała psa.
Mogą wystąpić takie przypadłości jak:
rozjaśnienie lub pociemnienie sierści miejscami bądź na całym dziele, zazwyczaj nieznaczna zmiana odcienia,
lekka zmiana koloru tęczówek, miejscowa lub na całej powierzchni,
zmiany brzmienia głosu,
zwiększona nerwowość, w formie nienasilonej wcześniej niewystępujące lęki, manie czy fobie różnego rodzaju, nerwica natręctw i podobne zaburzenia natury psychicznej, utrata zainteresowania dotychczasowymi zajęciami, subtelne zmiany charakteru, pogorszenie pamięci,
podatność na choroby, szybkie męczenie się, wolne gojenie ran, bóle głowy, kołatanie serca,
problemy ze snem, bezsenność lub przeciwnie - zwiększona potrzeba snu,
zaniki apetytu,
a także inne, poniekąd indywidualne.
II POZIOM
Po jakimś czasie jego trwania dochodzi do trwałego uszkodzenia narządów wewnętrznych, natomiast możliwe jego zapobieżenie jego postępowaniu. Zależnie od tego, który z narządów zostaje uszkodzony, pojawiają się różne charakterystyczne objawy. Poza tym niezależnie bardzo często między innymi:
nasilenie się objawów występujących na niższym poziomie, szczególnie lęków, manii i fobii, które w tym momencie poważnie wpływają na codzienne funkcjonowanie, pojawianie się coraz kolejnych chorób psychicznych,
pojawianie się dziur w pamięci,
krwotoki z nosa, wymioty, nietolerancja na niektóre pokarmy czy czynniki środowiska, wcześniej nie występująca,
gorszy wygląd sierści, często wypadającej,
łamliwość pazurów, zębów, kości, przypominające krzywicę zniekształcenia biernego aparatu ruchu,
stępienie niektórych zmysłów, bielma na oku lub oczach, nadmierne łzawienie,
a także inne, poniekąd indywidualne, w tym rozmaite mutacje.
III POZIOM
Pomiędzy dwoma ostatnimi poziomami występuje niewyraźna granica. Czasem , ze względu na różną odporność ciała, trudno powiedzieć, na którym pies znajduje się poziomie – wyjątkowo cierpi przy poziomie niższym czy osiąga już najwyższy. Szczególnymi, alarmującymi oznakami poziomu trzeciego są:
halucynacje,
światłowstręt,
wodowstręt (mimowolne skurcze mięśni na widok lub sam dźwięk wody),
straty przytomności, niejednokrotnie na dłuższy czas, a nawet śpiączki,
różne zmiany skórne czy pojawianie się na skórze bolesnych śladów łudząco podobnych do oparzeń,
kompletne rozregulowanie pracy żołądka – niemożliwe staje się spożywanie czegokolwiek innego, niż specjalnie przygotowane przez medyka preparaty,
utrata wzroku w jednym oku lub obojgu oczu, utrata innego zmysłu,
niedowład kończyn lub partii mięśni,
konwulsje,
wychudzenie (mogące prowadzić w konsekwencji do śmierci),
zatrzymania pracy serca.
Uporządkowane według prawdopodobnej kolejności pojawiania się wraz z postępowaniem choroby; ostatnie wymienione, jak łatwo można się domyślić, mogą doprowadzić do śmierci. Oprócz tego bardzo często przestaje działać inny organ, poważnie uszkodzony, również ze skutkiem śmiertelnym.
Przy żadnym poziomie raczej nie pojawią się wszystkie z objawów, najczęściej jest to ich część. Poszczególne fazy przechodzą nierzadko dość odmiennie.
Indeks 
