Nicolas

Imię Sam siebie nazywa Nicolasem, choć innym przedstawia się jako Nico, tudzież Nico di Angelo. Jeśli kiedykolwiek nazywał się inaczej, a jest taka możliwość, to kompletnie tego nie pamięta.
Wiek: Za stary duchem, za młody wyglądem. Nie preferuję rozpowiadać na prawo i lewo o przebytych wiosnach, więc trudno umiejscowić go w jakiejkolwiek kategorii wiekowej. Na pierwszy rzut oka wygląda jak dwulatek i tej wersji chętnie się trzyma.
Płeć: Samiec. Pies. Płeć brzydka.
Rasa: Wizualnie border collie, jednak nie można mówić o żadnej czystości krwi.
Klan: Najlepiej czuje się w swoim towarzystwie, co niejako ukierunkowało go na samotniczy tryb życia.
Skażenie: Nie występuję, co wydaje się ciekawą zagwozdką.
Mutacja: ---
Aparycja: Nicolas nie zachwyca wzrostem, gdyż jako kundel natura poskąpiła mu gabarytów. Porastające go futro jest mieszaniną czerni i bieli, która w harmonijny sposób przeplata się nawzajem. Sierść ma pół gęstą i półdługą, najlepiej prezentującą się w okolicach karku, szyi i - co oczywiste - na ogonie. Kufa nieco mniej długa niż u czystokrwistego pierwowzoru, zgrabnie zakończona węglowym nosem. Osadzone w centralnej części oczy w kolorze płynnej czekolady, trójkątne uszy często postawione na sztorc na czubku głowy. Na pierwszy rzut oka trudno zauważyć jak bardzo jest chudy, choć żebra czy inne kości bez trudu dałoby się policzyć samym tylko dotykiem. Kościste łapy wydają się z daleka nieproporcjonalnie długie, a nawet nie pasujące do całej konstrukcji ciała. Pomimo konsternacji jaką potrafią wywołać swoim wyglądem Nicolasowe łapiny, to właśnie one są tym, co zazwyczaj ratuję mu życie.
Di Angelu fałszuję rzeczywistość kłamiąc w żywe oczy swoim wrogom. Pod czarno-białą szatą ukrywa zgrabne mięśnie, które wizualizują się dopiero, gdy samiec napina je, aby wykonać unik albo skok. Szybkość, którą potrafi osiągnąć podczas biegu często wprawia w osłupienie.  
Osobowość: Zdystansowany i zamknięty w sobie samiec, który niepotrzebnego kontaktu socjalnego unika jak ognia. Często siedzi z głową w chmurach, imaginując scenariusze, które albo przyprawiają go o większą nerwowość, niejako tworząc w jego umyślę nieprawdziwe zdanie na czyiś temat, albo całkowicie odcinają go od sfery realnej, co uniemożliwia złapanie z nim jakiegokolwiek kontaktu. Pomimo swojego młodego wieku niezwykle energicznie reaguję na każdą możliwość nauki, niezależnie od dziedziny czy jej źródła, co miejscami potrafi być kłopotliwe. W wymuszonych kontaktach towarzyskich stara się pozostawać miłym i grzecznym, niespecjalnie chcąc urazić kogoś niepotrzebnym słowem. Stara się ograniczać swoje zdanie do minimum, błędnie uważając, że wyrażona przezeń opinia może kogoś urazić albo sprawić, że będzie miał o nim złe mniemanie. Stara się nie nawiązywać z nikim trwałych przyjaźni, niejako uważając, że przesadny sentymentalizm w tej kwestii może go drogo kosztować (prawdziwy powód tego zachowania jest inny, niemniej Nicolas niechętnie o nim wspomina). Gdy coś go zaciekawi, a wręcz sprawi, że będzie zainteresowany - poświęca się temu bez reszty, starając się poznać najmniej istotną informację jaka się z tym wiążę. Dociekliwy, ciekawski i uroczo irytujący, ponieważ pytania potrafią opuszczać jego pysk z nieprawdopodobną szybkością.
Każdy problem, według Nicolasa, można rozwiązać w sposób dyplomatyczny. Nie ucieka się do przemocy, szantażu czy gróźb, uważając za swą siłę dojście do samego sedna problemu, a następnie utworzenie stosownego konsensusu dla zwaśnionych stron. Nie uważa swojego zdania za absolut, a jedynie dobrą radę, którą zainteresowani mogą wziąć i rozważać, albo całkowicie zignorować. Nigdy się nikomu nie narzuca i sam nieprzychylnie patrzy na podobne zachowanie. Nie lubi gdy ktoś próbuje się nad nim litować, czy na siłę proponuję swoją pomoc.
Nie ma tendencji do gwałtownych wybuchów złości, czy też okazywania emocji jakkolwiek. Zwykle wszystko trzyma w sobie, butelkuję, a gdy ma pewność, że jest całkowicie sam - daje temu upust. Trudno go wyprowadzić z równowagi, a nawet sprawić, że zacznie zachowywać się nieracjonalnie i przez to popełni jakiś błąd, który ktoś będzie w stanie wykorzystać przeciw niemu. Na wszystko stara się patrzeć chłodnym okiem, choć nie ma pewności jak zachowa się w sytuacji, gdy zagrożony będzie ktoś mu bliski.
Historia: Nie jest zbyt długa, ani specjalnie porywająca, więc też się z nią nie obnosi. Gdyby nie kilka istotnych zdarzeń w jego życiu (choćby śmierć jego siostry - Bianki) to najpewniej byłby teraz zupełnie kimś innym. Ale to tylko gdybanie, prawda?
Inne:
- Woli przebywać w cieniu niźli na słońcu; prawdopodobnie ma to podłoże psychiczne, gdyż Nico często tłumaczyć, iż będąc w cieniu „czuje się po prostu lepiej”
- Często wygląda jakby był zmęczony/niewyspany
- Unika wszelkiego kontaktu fizycznego z innymi osobnikami. Wyjątkiem jest jego przyrodnia siostra – Hazel;
- Wychował się na wielu stereotypach, choć większość ich "nowoczesnych" zmian zdążył już zaakceptować i przez to zmienić swój sposób myślenia. Mimo to nie udało mu się zneutralizować wszystkich krzywd, które zakorzeniły mu się w umyśle, co czyni go tak ostrożnym w kontaktach z innymi osobnikami, szczególnie tej samej płci co on.
- Odkąd pamięta ma przy sobie sztylet wykonany z ciemnego metalu, który nosi w pochwie przytroczonej do lewego uda.
- Lubi przebywać na cmentarzach, miejscach dużych katastrof i/lub miejscach, które skrywają pod swoją powierzchnią istnienia setek zabitych. Czuje się tam niepokojąco komfortowo.
- Odkąd pamięta ma jego skóra w dotyku wydaje się nienaturalnie chłodna. Nico nie odczuwa tego jako wielki minus, w końcu jest to coś, co tych zbyt "dotykalskich" trzyma na dystans.

Krzepa: 2
Sprawność: 4
Umysł: 4