Czarna rzeka

Suka przybyła stosunkowo nie dawno do krainy, te miejsce ją intrygowało. Nie wiedziała jeszcze, jak długo tu zostanie, ale przynajmniej na razie, nie zamierzała nigdzie się stąd ruszać. Miejsce do którego dotarła, nie napawało urokiem jej ciemnych oczu. Jednak w ogóle, a w ogóle nie przeszkadzało jej to. Wyłoniła się z lasu (?), podążając w kierunku rzeki. Spojrzała na jej taflę, rezygnując jednak z picia czy kąpieli. Wyglądała zbyt obleśnie, by coś z nią zrobić. Mimo, że suka była na razie tu sama, pozostawała czujna.

Szelest trawy muskanej przez czarne łapska wywołało u suki coś na wzór odprężenia. Na chwilę mogła odpędzić się od cholernych myśli dokąd zmierzam, co teraz zrobię?
Nie pamiętała nawet, jak się tu znalazła. Kiedy przekroczyła granice swojego dawnego domu. Hah, domu. To pojęcie było czysto względne tak samo, jak jej obecne dobre samopoczucie. Czysta iluzja.
Złote ślepia spoczęły na migocącej w oddali tafli smolistej wody. Już tak dawno nie zwilżała gardła; nie baczyła na to, czym była ta ciecz. Powoli podeszła do brzegu i nachylając się, zaczęła łapczywie łykać kolejne porcje wody. Futro na jej czarnej kufie w momencie pozlepiało się od nadmiaru wody. Wnet jej spojrzenie zatrzymało się na czyjejś posturze, odbijającej się z ledwością w tafli wody. Czarnulka podniosła pysk i dopiero teraz zrozumiała, że nie była tutaj sama. Szybko postawiła się do pionu i ruszyła do nieznajomej. Druga taka okazja może nie nadejść tak szybko.
- Nas, czarnych, trudno zauważyć pośród mroku. Całe szczęście, że swój swojego wypatrzy - rzuciła w stronę nieznajomej, zatrzymując się na niej wzrokiem.

Usłyszała dźwięk, szeleszczącej trawy. Stała się przez to, czujniejsza i bardziej. Uważała, że nie należało zbyt dużo myśleć o tym, co się wokół nas dzieje albo działo. Należało iść twardo do przodu, nie patrzeć w tył, nie myśleć o tym. Trzeba mieć przede wszystkim, wzgląd na siebie i na to, co jest dla nas dobre. Fuj, jak mogła to pić? Nie wiadomo co to było, co tam pływało i takie tam. Jedynie na pewno było widać to to, że była brudna woda. Obserwowała sukę uważnym wzrokiem, śledząc każdy jej ruch. Kiedy ta, zaczęła się zbliżać, oblizała krótko nos i leniwie, machnęła ogonem na boki.
-Czy swojego, to się okaże. - odparła ze stoickim spokojem w kierunku suki. Zlustrowała ją spojrzeniem z góry na dół, nie doszukując się jednak niczego.

Głos borderki nie zdradzał głębszych emocji, żadnej frustracji, toteż Kestral zdecydowała się dosiąść, ot tak. Głuche milczenie otoczyło ich dwójkę i pomyśleć, że mogłoby być przyczyną niezręczności; nic podobnego.
- Chodziło mi o futro. Tyle, że ciebie jeszcze mogą zdradzić łapy - rzekła do nieznajomej równie niewzruszona, na chwilę zatrzymując się wzrokiem na jej ośnieżonych łapinkach. Kiedyś o takich marzyła, jednak po dorośnięciu zrozumiała, że przez nie nie mogłaby zlewać się z mrokiem nocy, a to cholernie utrudnia życie.
- Kestral - wypaliła po dłuższej chwili - Pewnie cię to nie obchodzi, ale coś czuję, że to imię może ci się przydać - mówiła bezapelacyjnie, spoglądając na swoją obecną towarzyszkę.
- Skąd przybywasz? - zapytała ni stąd, ni zowąd, chcąc rozkręcić rozmowę. Jej spojrzenie cały czas było ulokowane na pysku odbiorczyni, lustrując jej ślepia. Kestral nie miała problemu z utrzymywaniem kontaktu wzrokowego; oczy były wrotami do duszy, a ona miała dziwną umiejętność włamywania się do środka. Czasem wychodziło jej to na dobre - czasem wpędzało w kłopoty.

Nie była wrogo nastawiona, przynajmniej nie od razu. Chyba, że ów osobnik, okazywał się tępą strzałą. Jej tam nie przeszkadzała, obecność drugiego psa.
-Kolor czy futro, to tylko otoczka tego, co się kryje w środku. - w jej mniemaniu, było to mało ważne. Jej białe znaczenia, nie przeszkadzały w ogóle w życiu codziennym.
-Draco, może masz rację, kto wie. Z daleka, krążę od zawsze, więc trudno powiedzieć, skąd dokładnie przyszłam. - odparła po dłużej chwili, obserwując samicę przenikliwym spojrzeniem.

Czarnulka na chwilę odbiegła od Draco wzrokiem, błądząc nim gdzieś po tafli niezmąconej wody. Mimo to czuła, że towarzyszka wwierca się w nią swoimi ciemnymi ślepiami. Czy była aż tak warta uwagi?
- Wszyscy krążą. Robią z siebie obieżyświatów, a tak na prawdę gówno co o nim wiedzą. Bez obrazy - zwróciła się w jej stronę pyskiem, na którym pojawił się krótki, pobłażliwy uśmieszek. Już ona miała do czynienia z tymi wędrowcami, którzy byli tam, widzieli to i siamto. A potem skończyła jak skończyła, w rowie pod naciskiem ruchliwych 50 kilogramów. Oj była ona naiwna i to jak naiwna.
- Ja opuściłam rodzinne strony i nie wędrowałam zbyt długo. Obiłam się o tą krainę zupełnie przypadkiem, emanowała swoistą aurą, która przyciąga. W tej sytuacji uległam.
Czyżby tylko w tej, Kestral?

Czy była warta uwagi? Trudno jasno to stwierdzić, jednak przezorny zawsze ubezpieczony. Wołała mieć wszystko na oku, niż potem zostać zaskoczona znienacka.
-Wcale nie robię go z siebie, po prostu chodzę tu i tam, żyje z dnia na dzień. - nie twierdziła, że nim była. Była na pewno kimś, kto nie patrzy w przeszłość, ani zbyt daleko w przyszłość. Nie przywiązywała zbytniej uwagi do miejsc, po prostu szła naprzód.
-Podobnie jak ja, ale nie wiem gdzie byłam, a gdzie nie. Po prostu, szłam przed siebie. - podsumowała jej ostatnie słowa. Oczywiście na podstawie, swojego życia.

Każdy idzie przed siebie, ale czasem obiera złe ścieżki. Kestral jeszcze nie wiedziała, czy dobrze trafiła, czy to tutaj właśnie rozwinie swoje stargane przez życie skrzydła. Po cichu na to liczyła, chociaż wolała nie wybiegać za bardzo w przyszłość. Wszystko co planowała najczęściej kończyło się klęską. Dlatego też najlepszym sposobem na osiągnięcie czegokolwiek jest czysty spontan, nagłe uderzenie, aby przekorny los nie miał czasu na odbicie piłeczki w stronę jej czarnego łba.
- Jesteś Wężem? - zapytała ni zowąd. Jak dotychczas tylko ten klan obił się jej o uszy, ale i tak wiedziała, że więcej opcji nie potrzebuje. Ona chciała być Wężem, móc zabijać powoli swoim jadem.

Złe ścieżki są bardzo fajne. Szczególnie jeśli, samemu się jest złym. Spontan był czasem na plus, czasem na minus. Z nim to jednak, trzeba było uważać.
-Podobno, a co? - była ciekawa, skąd nagle te pytanie? Teoretycznie mogła być obca, albo dopiero chcieć dołączyć do stada, tyle pytań, tyle odpowiedzi, nie jasności. Wszystkiego na raz rzekłaby. Zabijanie jadem? A to ciekawe. Każdy miał własne pobudki, dlaczego dołączył tu, a nie gdzie indziej. Co do samego stada, to na razie były tylko dwie, więc stado było małe. Jednak mogły je rozwinąć, tak jak chciały i wcale nie dopuścić do władzy - samców. Bo niby dlaczego? Płeć słaba czy coś? To nie tu.

- Mówiłam, że swój swojego pozna - rzekła spokojnie, uśmiechając się zawadiacko pod nosem. Miło było spotkać na swojej drodze kogoś, kto obrał podobną ścieżkę. Ciekawe ilu jeszcze zdoła spotkać na swojej drodze? Nie lubiła tłoków, wolała mieć wianuszek swoistych znajomości, które coś dla niej znaczą, a nie miliony niepotrzebnych przechodniów, którzy tylko przez chwile dreptali po jej życiowym chodniku.
- No cóż, ruszam dalej, rozeznać się w terenie. Z pewnością nasze drogi jeszcze kiedyś na siebie najdą, Draco... Miło było poznać - powiedziała, jednocześnie podnosząc swoją czarną dupę z nagrzanej trawy. Na odchodne uśmiechnęła się do niej tajemniczo, krótko. Po tym odeszła w sobie znaną stronę.

zt.

-[b]Z pewnością.[/i] - odparła na słowa suki, obserwując jak odchodzi. Czy się jeszcze spotkają? Kto to wiedział. Po jakieś chwili, sama stad zniknęła.

z.t