Głód – głód nigdy nie odchodzi, ale polowanie odsuwa od nas na chwilę perspektywę pustego żołądka.
Lokalne psy nie mają łatwo – może fauna nie jest na wymarciu, jednak wiele potencjalnych ofiar zostaje za życia zainfekowanych. Spożycie mięsa osobnika, który osiągnął najwyższy poziom skażenia, doprowadza do powstania w organizmie psa substancji neutralizujących działanie medykamentu przeciw infekcji magicznej. Organizm usuwa je dopiero po czterdziestu dniach. Czasem więc lepiej darować życie obranemu przez siebie celowi, jeżeli ów zachowuje się dziwnie. Z tej samej przyczyny nie zaleca się spożywania padliny, której sposób śmierci jest nieznany.
Co więcej, im bardziej mięso jest skażone, tym szybciej gnije. Przy niewielkim współczynniku jest to praktycznie niezauważalna różnica, jednak już w przypadku drugiego poziomu procesy gnilne zaczynają się po tygodniu (naszego czasu), a kompletnierozkładają zdobycz w przeciągu dwóch. Z kolei dla trzeciego stopnia skażenia zaczynają się już następnego dnia po śmierci zwierzęcia i postępują bardzo szybko, aż do całkowitego zepsucia pokarmu po około tygodniu, co dodatkowo czyni polowanie na wyjątkowo chore osobniki grą niewartą świeczki.
Na uwadze warto mieć fakt, iż magia szybciej wpływa na małe zwierzęta – gryzonie, niewielkie ptaki i tym podobne – zaś wolniej na królów puszczy pokroju jeleni, dzików czy żubrów. Szczególnie łatwo zakażone zostają wszelkie gady i płaz, a także króliki.
Stadni myśliwi oraz samotnicy w potrzebnie powinni mieć na oku fabularne tematy i sprawdzać, czy przypadkiem nie pojawił się post Mistrza Gry oznajmiający, iż w okolicy pojawiło się jakieś zwierze. Należy zasugerować się jego rozmiarami, oczywistym jest chociażby to, iż samotne polowanie na jelenia może skończyć się tragicznie. Wszelkie niepokojące objawy też nie powinny uchodzić uwadze. Poza tym jednak zapolować może każdy i… kto pierwszy, ten lepszy. Dopóty, dopóki nie zjawi się ktoś inny, kto być może odbierze efektywnemu myśliwemu jego zdobycz…
Indeks 
